گاهی می ایم ومی نویسم وتوفقط صبورانه میخوانی وهمه نیاز های من روی لبخندتوخلاصه میشود به من فرصت میدهی فرصت نگریستن مهربان بودن دوست داشتن ومن فقط یک ماه شبیه لبخندتومیشوم پاک بزرگ عمیق وتوباتمام وجودپذیرای منی براستی
وسعت توتاکجایی ناکجاست
نظرات شما عزیزان: